Posts

Posts uit november, 2018 tonen

Recensie: Robyn Carr - na de storm

Afbeelding
Robyn Carr - Na de storm In een poging om zijn verleden achter zich te laten, besloot Rick Sudder zich aan te sluiten bij het Korps Mariniers. Dat uitzenden naar Irak niet lang daarna volgde, aanvaardde hij als risico van het vak. Nu is hij terug in Virgin River, en hij is niet meer de man die hij ooit was. Zijn verwondingen zijn niet alleen lichamelijk: hij heeft last van woedeaanvallen, zijn grote liefde Liz durft hij amper nog in de ogen te kijken en hij heeft de hoop op een normaal en gelukkig leven opgegeven. Liz en Jack, Ricks pleegvader, zijn vastgesloten het er niet bij te laten zitten. Hoewel Rick al hun toenaderingen afwijst, zijn ze ervan overtuigd dat er een manier moet zijn om hem duidelijk te maken dat zijn leven weliswaar voorgoed veranderd is, maar dat dat niet betekent dat hij nooit meer zal kunnen genieten. Ze krijgen hulp uit onverwachte hoek als Dan Brady, het zwarte schaap van het stadje, zich ermee gaat bemoeien. Kunnen ze samen Rick helpen zich met zijn lo

Recensie: Julie Kagawa- Pupil

Afbeelding
Julie Kagawa - Pupil Lang geleden hebben de drakendoders van de Orde van St.-Joris de draken bijna uitgero eid. Maar ze zijn er nog steeds, en hun aantal neemt zelfs toe onder de ijzeren heerschappij van Talon. Ember en haar broer Dante zijn jonge draken die voor het eerst worden losgelaten in de mensenmaatschappij. Eén zomer lang mogen ze als gewone tieners van hun relatieve vrijheid genieten vóór Talon beslist over hun toekomst. Broer en zus vermaken zich uitstekend met vrienden aan het strand, maar vooral de opstandige Ember wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Een van haar nieuwe vrienden is de knappe, serieuze Garret, van wie ze zeer menselijke kriebels in haar buik krijgt. Wat ze niet weet, is dat Garret is opgevoed met maar één doel: hij moet draken die zich verborgen houden tussen de mensen opsporen en vernietigen.. MIjn mening over de flaptekst en de cover Mijn eerste reactie was WAUW....Wat ziet dit boek er weer mooi uit, echt weer een Julie Kagawa styl, als i