Recensie: Armando Lucas Correa - het duitse meisje

Armando Lucas Correa - Het duitse meisje

Flaptekst
Een aangrijpend Holocaust-verhaal, gebaseerd op ware gebeurtenissen

Voordat alles veranderde had de Joodse Hannah Rosenthal een heerlijk leventje. Maar nu, in 1939, zijn de straten behangen met rood-wit-zwarte vlaggen; de bezittingen van haar familie zijn ingenomen en ze zijn niet langer welkom op plekken die vroeger aanvoelden als een tweede huis. Dan dient zich een uitweg aan: de SS St. Louis, een oceaanstomer die Joden een veilige overtocht vanuit Duitsland biedt. Het lukt de Rosenthals een plaats te bemachtigen en ze vertrekken op het luxe schip richting Havana. Maar al snel zorgen onheilspellende geruchten ervoor dat de voorzichtige hoop van de passagiers plaatsmaakt voor angst. Het schip dat hun redding leek te zijn, wordt hun noodlot.

Zeventig jaar later, in New York, ontvangt Anna Rosen voor haar twaalfde verjaardag een raar pakketje van haar oudtante Hannah. De inhoud van het pakketje zorgt ervoor dat Anna en haar moeder naar Havana reizen om de waarheid te achterhalen over het mysterieuze en tragische verleden van hun familie.


Mening flaptekst en cover
Mijn mening van de cover is dat het boek er heel mooi uit ziet. De cover maakt mij echt nieuwschierig naar het verhaal van het meisje op de afbeelding. De flaptekst nodigde mij uit om het boek te gaan lezen doordat het echt een thema heeft wat ik interessant vind. 

Mening over het verhaal
Het verhaal is heel fijn geschreven en wisselt tussen de jaren van de oorlog met het verhaal van Hannah en de jaren van nu met het personage Anna en later ook Hannah. Soms vind ik het moeilijk bij boeken als ze wisselen, maar bij dit boek is het heel duidelijk. 
Hoe verder ik in het boek kwam hoe sneller ik er doorging, doordat ik heel erg nieuwschierig werd. Vanochtend heb ik het laatste stuk uitgelezen onder het genot van een kopje thee. 
Ik wil het boek aan iedereen aanraden.

Eindcijfer
3/5

Reacties

Populaire posts van deze blog

Recensie: Patricia van Dam - geschenk onder de boom

Recensie: Lily Frank - #ikdatethuis

Carrie Jones - Elfenstof